Wieloletnie starania wiernych i duchowieństw z Mior, spowodowały że wrogie Kościołowi Katolickiemu, władze carskiej Rosji wyraziły zgodę na budowę nowego Kościoła. Wileński gubiernator wydał zgodę, na budowę w Miorach nowego Kościoła z cegły, bez prawa na zbiórkę pieniędzy w Miorach.

Ksiądz Miorski, Józef Borodzicz powołał grupy aktywistow dla dokonania zbiórki środków finasowych na potrzeby budowy. Aktywiścii jezdzili po całej imperialnej Rosji. Ksiądz Jozef wielokrotnie wyjeżdzał do Warszawy. W wielu Kościołach Warszawy głosił porywające kazania. W ten sposób zgromadzono znaczne sumy środków. Aktywność Księdza Józefa była bacznie obserwowana przez władze okupacyjne. Otrzymał pozwolenie na głoszenie kazania tylko do godzin wieczornych, przez władze carskie traktowany był jako agitator bolszewików. Ostatecznie sprawa ta została wyjaśniona i gubernator przeprosił ks. Józefa a na zgodę złożył ofiarę na budowę Śwątyni w Miorach. Artyści Warszawy także aktywnie uczestniczyli w zbiórce środków, organizowali koncerty z których dochód ofiarowali na budowę Kościoła. Pieniądze zbierano także w Wilnie i innych miastach.
Z tej okazji wydano serię "cegiełki na budowę Kościoła", wydrukowano i rozprowadzano cegiełki o różnej wartości. Wartość cegiełek wyrażona była w rublach carskich. W owym czasie znaczna część Polski znajdowała sie pod okupacją Rosji carskiej, w tym również Miory i Ziemia Miorska. przypomnienie Redakcji. Ludność Mior wspomagała budowę, przekazując - materiały budowlane i własną pracę - czynnie wykonując prace budowlane. Napis na cegiełce, odczytano fragment;
Na miejscu 400-letniej kaplicy, której grozi ruina, z ofiar współżyjących wznosi się murowany Kościół....
Komitet Budowy
Kościoła w Miorach

Kościół budowali wszyscy wierni, każdy na miarę swoich możliwości. Parafianie wykonali wiele prac pomocniczych w trakcie budowy.
Kościól polozony jest na wysokim brzegu nad jeziorem obok grobli na jeziorze Miorskim. Na grobli wykonana jest droga prowadząca w kierunku Nowego Pohostu. Za Kościołem znajduje sie cmentarz parafialny.

Dla potrzeb budowy Kościoła po drugiej stronie jeziora Miorskiego zbudowano fabrykę cegieł – Cegielnię. Transport cegieł na budowę Kościoła odbywał się promem kursującym po jeziorze.

Codzennie na budowie Kościoła pracowało co najmniej dwustu murarzy.

Pierwsza Msza Święta była odprawiona w wybudowanym Kosciele w koncu lata 1907.

Po roku 1905, na Wileńszczyźnie powstały piękne neogotyckie kościoły budowane na planie krzyża łacińskiego, kojarzące się z kulturą zachodnią i w swej architekturze wyraźnie przeciwstawne cerkwiom. Budowniczowie nowych świątyń doskonale zdawali sobie sprawę, że gdyby rząd carski zmienił zdanie, ich dzieł nie da się po prostu przerobić na cerkwie. O podobnej architekturze co świątynia w Miorach, powstały w tym samym okresie na terenie dzisiejszej grodzieńszczyzny kościoły w Białohrudzie, Kamionce, Łazdunach, Niestaniszkach, Przyjaźni, Trabach, Wilejce, Zelwie, Olkowiczach, Wosowie, Gierwiatach, Iwieńcu, Łohiszynie, Lacku, Naroczy, Repli, Stołowiczach, Szyłowiczach.

Wiekszośc z nich powstała na podstawie projektu Władysława Stypułkowskiego w 1897 roku

Ks. Krzysztof Miekina Miory Białoruś,
Bogusław Kurłowicz Finlandia,
Piotr Żuk Poznań Polska

Prawa autorskie © ABC Miory, Wilenszczyzna, Bialorus, Kresy Portal Edukacyjny Wszystkie prawa zastrzeżone.

Opublikowane: 2007-06-22 (7672 odsłon)